Nederlands bezoek!

Hi allemaal,

Zoals vorige keer geschreven hadden we Nederlands bezoek! We zwaaiden 2 dagen geleden lieve opa en oma ( Remco zijn ouders) uit na een drietal zeer gezellige weken. 

Een nadeel...ze lieten ons voelen dat we Nederland toch wel erg missen😊. Wat kijken we ernaar uit iedereen weer te zien, te knuffelen en bij te praten!

Koos en Alina wilden graag Amerika leren kennen zoals wij dat ook gedaan hebben en dat is goed gelukt. Zo startten we kort na hun aankomst de reis naar Orange beach. Lekker wandelen op het strand, een kleurtje opdoen, de mannen kwijt raken🤣, eten in een ware 50s diner en als toppunt op het strand een school dolfijnen zien zwemmen.

Ze bezochten de school van de kids en ontmoette de leraren. Ze zagen de drive through van auto’s om de kindjes op te halen en de gewapende securityguard. Gek genoeg vallen veel dingen al niet eens meer op bij ons. Zo zie je maar dat we hier al zo thuis zijn.

Thuis maakten we real american food (brownies, pulled pork, american pancakes, etc). Goed voor de lijn is het niet maar ook dat hoort er hier bij, zeker in het zuiden. Vrouwen hebben dijen! Ik voel mij er goed thuis🤣.

Samen gingen ze de stad zelf ontdekken. Na indrukwekkende musea was zelfs Koos wat stiller😜.

De slavernij. Het is zo voelbaar hier. En vanuit mijn HR hart zie ik nog zoveel verbeteringen mogelijk. Verkapte werkeloosheid is groot hier. De vele mensen met een bezem in de hand die niks te doen hebben. Ook is het niveau van de medewerker schrikbarend laag. Zo vroeg ik aan een dame waar receptkaartjes staan. Ze vroeg of ik 'recipe' kon spellen voor haar. Op zo'n moment komt het bij ons binnen hoe goed onze kindjes het hebben.

We bezochten ook de Montgomery Zoo. En tsja...Lenn wou ook een stukje Amerika laten zien. Hij was wat ruig aan het spelen, voor ons niets nieuws maar dit keer kwam hij met zijn hoofd tegen een ijzeren stang aan. Het bloed liep uit zijn bolletje. Er werd gebeld voor medical help. Ik blij want een ehbo koffer draag je niet op zak. De securityguard kwam...zonder ehbo koffer. Wel met een flinke lijst om in te vullen want tjsa...hebben ze schuld? Vervolgens hoor ik sirenes. Oh de ambulance...én brandweer! Ik bereid Lenn voor dat we in Amerika zijn en dat er dus veel bombarie bij komt kijken. De ambulancebroeder was rustig en relaxt. Na diverse vragen en mijn info (niet bewusteloos, weet waar hij is, niet misselijk), wist hij al snel dat het niet zo ernstig was. Lenn had last van zijn nek en het was fijn dat dit niet een whiplash was oid. Na verband en wat kleine checks werd mij gevraagd of ik hem zelf naar het ziekenhuis wilde brengen of dat hij mee moest met de ambulance. Ik heb getekend voor "afstand van de ambulancerit". Ook zijn we niet naar het ziekenhuis geweest want het bloeden stopte thuis al. En ook hier kreeg ik de vraag welke maand augustus is. De 8e of 9e?

Sweetcreekfarm mocht natuurlijk ook niet ontbreken dus daar hebben we twee keer doorgebracht en ook bestelden we pizza😆. Wat erg als ik het allemaal zo teruglees😂.

Waar we ook erg van genoten hebben is ons bezoek aan Lake Martin. Een prachtig meer met strand. Vooral de weg ernaartoe laat het leven hier goed zien. Hele stukken rijden met weinig tot geen auto's. Onderweg een slangetje hier en daar, moerasgebieden. Eenmaal daar kan je de dag heerlijk vertoeven met een picknickkleed en smikkels.

Ook bezochten we de Chewacla watervallen en zaten we aan een prachtig meer, bezocht Remco met zijn vader een sportscafe en heeft Alina lekker gewinkeld. Verder gingen we bij vrienden op bezoek voor een Mardi Gras diner. Kortom, na veel eten, wijn, nog meer eten en wijn hebben ze het echte Amerika leren kennen:) en zeggen zij ook; het leven hier is echt heerlijk.

De mensen zijn zo relaxt, zo vriendelijk, zo gastvrij. En het land is aan deze kant van Amerika zo prachtig mooi. Maar, we komen terug naar Nederland!

Het was even spannend waar Remco terecht zou komen. Ja, we kregen de vraag of we open staan voor verlenging, maar nee. 1 jaar is 1 jaar. Het op en top jaar sluiten we in juni echt af. Wat hij gaat doen is nu ter bespreking dus die info volgt. We hebben onze opvolgers ontmoet, het huis laten zien, doorgenomen wat we hier achterlaten en hebben donderdag de afspraak met de verhuizer. Een spannende dag want....past het in 8 kuub of niet😂😂. Ik zou hier de hele hobby lobby willen leeg kopen. In Nederland mijn zoektocht naar mijn producten maar weer opnieuw beginnen. In het begin zal mijn hobby toch even op een lager pitje staan want het zal wennen worden. Ik vind het spannend maar ook gaaf tegelijkertijd.

Hoe gaat het met Kate op het kinderdagverblijf, hoe krijgen we weer een nieuw ritme met werk/prive, hoe is het om weer te werken voor mij, maar ook; hoe richten we onze eco tuin in, gaan we verder met groener leven in NL? Ik kijk er zo naar uit maar vind het ook zo spannend. Dus als ik even niet zo gezellig ben als dat je gewend bent, koffie en chocola helpen ALTIJD! Met genoeg lieve mensen om mij heen en wat geduld hier en daar zullen we 6 maanden later ook niet meer beter weten. Dat geven ze aan ons aan na een remigratie. En het idee dat we hier niet voor het laatst rijden geeft rust. Wij willen ze graag een keer mee terugnemen op vakantie.

De kalenders van maart, april en mei hangen op de koelkast (ook zo Amerikaans). De laatste maanden in het echte leven hier. Daarna een vakantie en dan landen we 19 juni op Nederlandse bodem.

Nu zijn we onderweg naar The Great Smoky Mountains in Tennessee. We verblijven daar tot en met woensdag in een cabin. Volgende week vertrekken de kindjes en ik naar Zuid Alabama, Dauphin Island (hopelijk is hun gedrag in de auto dan beter😣) en einde maand zijn we in Florida te vinden bij onze vrienden. De reisjes ronden we daarna even af om ons te richten op afscheidsfeestjes en verhuizen. 

Tot snel weer lieve mensen!!