En dan ineens....
24 maart 2020 - Montgomery, Alabama, Verenigde Staten
Hi lieve allemaal,
Wat heeft het leven toch allemaal in petto voor ons he? Zo zit je heerlijk in Smoky Mountains te genieten van het country leven, midden in de bossen met raccoons en moonshine. Zo rij je naar huis en merk je dat het enge coronavirus ineens de macht krijgt. In Nederland, in Amerika en over de hele wereld. Het leek een ver van ons bed show maar binnen een week slaat de realiteit toe. Mensen die je lief hebt worden getest en zelf werd ik ook ziek. Of het corona is/was weten we niet want er waren te weinig testen en er zijn mensen die het harder nodig hebben. We zijn weer aan de betere hand en bereiden ons voor op thuis scholing.
Hoewel we Nederlandse les thuis al deden is een hele dag thuis, dag in dag uit, met 3 kinderen, andere koek. We besloten vanaf dag 1 ritme te houden. Wakker-ontbijt-douchen-aankleden-wandelen-huiswerk en fun. Geen tijden hieraan gekoppeld want oh wee als juf mama afwijkt, dan is het hommeles in huize Baerveldt. En het is maar goed dat ik geen juf geworden ben want ik ben blijkbaar streng. Oh ja, en 9 van de 10 keer weten mijn kinderen het beter dus wijs ben ik ook niet😉...of denken ze dat gewoon?😁.
Hoe is het aan deze kant van de wereld? We worden er verdrietig van want we beseffen zo goed wat voor impact dit heeft. Op de gezondheid van mensen, op de economie, op sterke bedrijven zoals mijn werkgever. Maar weet je, het brengt ook enorme kracht, broederschap en zoveel moois. Men beseft weer wat belangrijk is...naast toiletpapier dan (echt, ik snap het nog steeds niet). Familie, gezondheid, vrienden, die leuke baan, de natuur.
Wij zelf zitten geïsoleerd en mogen Montgomery niet meer uit. Hebben vakanties geannuleerd. We zitten in een verhuizingsproces want ook niet gemakkelijk gaat nu. En weet je wat, boeien! Ik kan er geen nacht van wakker liggen. Dag vakanties, dag al betaald geld, dag shoppen, dag leuke uitjes, etc. Hallo tijd met die slimme apekoppen. Elke dag met je kindjes zijn, 24 uur per dag. Remco die thuis werkt, samen lunchen, lachen, oud hollandse spelen doen, zelf weer achter een voetbal aan rennen (of iets wat er op lijkt). Wanneer krijgt een mens dat nou kado? NU!
Dus ja, we zijn verdrietig want het liefst zijn we nu dichterbij onze familieleden, maar we realiseren ons ons geluk. We zijn gezond, hebben elkaar en een dak boven ons hoofd.
Is dit dan wat het leven ons wil leren? Minder shoppen, internetten, gadgets, met onze snufferds in computers en telefoons. Ik denk het wel.
Blijf alsjeblieft gezond allemaal en tot hopelijk begin juni. Wie heeft er nog een boot?😉
Ik heb net een hockey slalom oefening uitgezet voor de Kids en een half uurtje buitenspelen. Nu weer achter mijn laptop, poging 103 iets nuttigs te doen. Maar goed, het is wat het is, meer kunnen we niet doen. Oh ja, wel> ons aan de regels van het rivm houden :)
Liefs!
Laten we het beste uit deze crisis halen, genieten van wat wel mag en waarderen wat we hebben. En aan elkaar denken, mooie dingen delen zoals jouw prachtige blog weer Cindy ❤❤
liefs