Hoera!!!

Hoera! Lieve Kate is 1 jaar!!

Kleine meisjes worden groot. De tijd is voorbij gevlogen. Zo ga je met zwangerschapsverlof, zo vier je haar eerste verjaardag in Amerika.

Het was bijzonder want er was natuurlijk geen groots feest met visite zoals je het normaliter viert maar we hebben er wel een fuif van gemaakt. Geweldige vrienden brachten haar en ons kadootjes aan de deur. Een paar kadootjes kwamen een paar weken geleden binnen dus ze had gelukkig wel haar scheurmomentjes.

Daarnaast hadden we natuurlijk een feesttaart en hebben we een kaarsje uitgeblazen met enkele familieleden aan de telefoon. Dit poppetje besloot voor haar eerste verjaardag nog wel even te kruipen en na haar verjaardag dat het over was met alleen maar zachtaardig te zijn. Hoe flauw is het ook als je zo je best doet om ergens heen te kruipen en er vervolgens weer weggeplukt wordt omdat je er niet aan mag zitten. Jep, er zit pit in dat meidje.

De kindjes zijn al goed gewend aan thuisscholing. Ik moet zeggen, wat een uitvinding! De dagen zijn zo veel relaxter. Hier is homeschooling heel normaal maar in Nederland niet. Ik vraag mij wel af of ze net zo diepgaand alle lesstof krijgen thuis als wanneer ze op school zouden zijn. Ik hoor mijzelf soms zeggen: tsja...dat is nou eenmaal de regel, daarom schrijf je dat zo. Als je dan de uitleg van juf hoort dan snap ik de velen jaren studeren😉.

We hebben leuke opdrachten en gaan regelmatig op speurjacht buiten. Voor earthday hebben we zelf een opdracht bedacht; rommel prikken. Mensen liepen langs en gaven hun "thank you's" en "you go mom's". De kinderen wilden al zo lang een keer afval opruimen en dit was een passend moment.

Verder vermaken we ons tegenwoordig met wandelingen maken waarbij we ook nu weer super vriendelijke mensen ontmoeten, bakken (slechte hobby), onze sportchallenge (goede hobby), vissen bij onze buurtvijver, eten halen bij Sweet Creek Farm en nog echt bewust genieten van het leven hier. De schildpadjes die in de vijver zwemmen, het geweldige lente weer (25 graden en zacht briesje), de prachtig gekleurde vogels in de tuin, een buuf die op zijn Alabama's een slang uit haar garage wegjaagd (hopelijk de goede kant op), wij die uitvinden waar de poep in onze tuin vandaan komt (coyotes vermoed men hier), de enorm vindingrijke mensen in de supermarkten in hoe ze zich beschermen, ga zo maar door. Ik geniet er elke dag weer van en we lachen wat af.

Wat minder grappig is zijn de tornado's. Het is echt het seizoen. We zijn altijd goed voorbereid en tot nu toe gaat alles langs ons heen maar kan je wel zeggen, dit ga ik niet missen. Je moet je voorstellen dat je eerst gek gemaakt wordt met waarschuwingen, dan gaat het van zeer benauwd en stil buiten (eng stil) naar waaien, naar harder waaien, naar herrie in je huis door de harde wind. De regen klettert met bakken uit de hemel, de stroom valt uit en het is heel donker. En dan maar wachten met wat spanning en de kinderen rustig houden. Berichten die je binnen krijgt over waar de tornado's zijn, hoeveel gewonden en doden, het went niet. De 1 na laatste keer ging het zo tekeer dat we de kinderen uit bed gehaald hebben en beneden in ons bed gelegd hebben. Ik kan je zeggen dat je niet slaapt tot de watch over is. 😉 Gelukkig is dat nog een week of 5. Dan hebben we weer te maken met de eeuwige wind in Nederland die we iets meer zijn gaan waarderen. haha

Ook vierden wij hier Koningsdag natuurlijk. Geen oranjegebak maar wel wat lekkers. Hollandse spelletjes in de tuin waarbij Kate ook mee deed door steeds de appel uit de bak water te vissen en trots omhoog te houden, vlag en wimpel en uiteraard ook passende kledij. Volgend jaar hopelijk weer gezellig rommelmarkten.

Hoe staat het met onze terugkomst? We hebben 4 juni aangevraagd bij defensie. Of dat gaat lukken horen we kort van te voren. Alles staat gepland om 2 en 3 juni opgehaald en verhuisd te worden. Het blijft een gek idee om hier te lopen en te genieten wetende dat dit over slechts een paar weken achter ons ligt. Het is hier zo ons thuis geworden en met een brok in mijn keel denk ik aan 4 juni. Een plek verlaten waar je je zo passend en thuis voelt is moeilijk. Voor degene die mij prive goed kennen ben ik jarenlang een zwerver door het land geweest en verliet ik met gemak mijn woningen. Ik kan oprecht zeggen dat ik mij hier meer thuis voel dan alle woningen bij elkaar. Het vooruitzicht dat we weer in ons huis in Nederland komen is fijn. Ja ik heb funda afgespeurd op zoek naar een boerderij😂 maar we blijven waar we zitten en gaan aan de klus. We maken er nu echt ons thuis van en houden het stabiel voor onze kindjes.

En met dat vooruitzicht krijg ik steeds meer zin om terug te keren. Dag geweldig mooi Amerika maar hallo moestuintje en boerenkeuken. Gezien wij altijd heul erg op 1 lijn zitten hebben we over 5 jaar een pracht huis en kan het verkocht worden😂😂.

Ciao lieve allemaal!