Nog 1 keer...

De einddatum staat lieve mensen! 5 juni is het uiteindelijk geworden en de tickets zijn geboekt. Gevoel van opluchting dat het gelukt is, gevoel van verdriet want nu start Sophie haar aftelkalender.😭

De rollercoaster waarin we een jaar lang zaten maar dan gevuld met gave avonturen is nu gevuld met traantjes. Het liedje van Danny Vera, rollercoaster, draaiden we regelmatig knoerthard in de auto als we op pad gingen naar een nieuwe vakantie. Ik denk dat als ik hem nu hoor dat ik niet meer stop met huilen.

Ik weet dat we allemaal in hetzelfde Coronaschuitje zitten en daarom wil ik er niet teveel over klagen want poe hé, wat een geweldig jaar hebben we mogen hebben, maar het is zo niet leuk om op deze manier af te sluiten na zo een geweldig knallend jaar wetende dat je zoveel lieve mensen nooit meer gaat zien. Je kindjes die je steeds uitlegt dat het echt niet kan om nog even op vakantie te gaan, om dat lieve vriendje nog een keer te zien om mee te spelen, dat school niet open is om nog 1 keer je klaslokaal te zien. Het doet pijn. Welkom in het rouwproces wat ze voorspelt hadden met de terugkeer.

Hoe dan ook is dit een feit. Gelukkig kunnen we hier en daar nog wel een invulling geven aan deze situatie en doen we nog veel leuke dingen (wandelen in het park, hiken bij de watervallen, bakken, spelen, bezoekje aan de farm)

Zo ook hebben we Lenn zijn senior buddies (hun grote steun en toeverlaat op school) kunnen verrassen met een tuinbord en wat lekkers.

1 was al verhuisd naar Auburn, uurtje rijden, dus we hebben er een gezellig roadtripje van gemaakt met zijn tweeen. Wat waren ze allebei blij om elkaar nog 1 keer te zien. En ja, ik heb de knuffel toegestaan. Ik kon Lenn zijn puppie ogen niet weerstaan om nog 1 keer een warme knuffel te geven aan zijn vriend.

We verrasten ook de juffen met een kleinigheidje op teacher appreciation day. En ja, ook die heeft hij nog 1 knuffel gegeven.

Toen was het zover. De afscheidsparade. Alle juffen, meesters, staff, stonden opgelijnd. 6 feet apart zoals ze hier zeggen. Met versierde auto's langs iedereen rijden om ze nog te zien en te bedanken vanuit een auto. De kids genoten! Donderdag sluit hier het schooljaar officieel en halen we vanuit de auto hun laatste schoolspullen op en ze geven de juffen nog een allerlaatste glimlach. Dan start ons 1 na laatste weekend hier.

Zitten we dan alleen maar in een rouwproces? Welnee!

We vierden met ons gezin ons 10-jarig huwelijk. We zijn overladen met mooie tekeningen door de schatten en ontbijt op bed. Ze hebben het bakken ontdekt dus kwamen niks te kort. 🍳 

Daarnaast hebben de kinderen als reuze kanjers hun eindcito toetsen gemaakt en hebben met goede resultaten hun wereld school afgerond!!! Lenn gooide zonder moeite de boeken weg🤣.

En met grote trots kan ik verklappen dat Remco zijn laatste opdracht ingeleverd heeft en...

per 1 juli Luitenant Kolonel wordt! We zijn super trots op deze kanjer want het waren heel wat dagen, avonden en weekenden bikkelen. Het was niet altijd vakantie hier😉 en vergde veel vrije tijd en gezinstijd om dit voor elkaar te krijgen.

Zijn plaatsing is ook bekend. Hij start half juli op vliegbasis Eindhoven als Chef Staff. Ik voel leuke HR gesprekken aankomen in de toekomst😁. Maar hij heeft eerst wat anders te doen... op 2 juni.... 40 worden!!

Ook vierden we onze jaarlijkse 'kindjesdag' zoals we dat in het leven geroepen hebben. Een dag dat de kindjes ALLES mogen bepalen. Je raadt het al. We hebben gezond gegeten en hun humeur was gezellig de dag erna🤣. De ochtend bestond uit pannenkoeken, gevolgd door fruit die ik stiekem voor schoof, een snoepje in de ochtend(oh die snoetjes zijn goud waard als ze iets doen wat normaal niet mag), toetjes als lunch🤷‍♀️, heul veel tv kijken, avondeten was Mc Donalds en opblijven! We had a blast!

Ook ben ik verwend met moederdag door al mijn hartendiefjes. En naast alle verwennerij werd deze dag nog bijzonderder want Remco had mijn fiets gemaakt dus ik kon Kate meenemen op de fiets voor de eerste keer! Ze vond het GE-WEL-DIG! De hele weg hoera bewegingen maken en kletsen. Er gaat straks zo veel veranderen voor dat mini mensje. 

Onze plannen vanaf nu; Rustig aan inpakken. Ruimen heb ik al gedaan, lang leve de goede doelen hier! We hebben zo lang mogelijk niks ingepakt of verschoven zodat we een thuis gevoel hielden voor ons allemaal. Maar met slechts 20 dagen op de kalender wordt het tijd.

De verhuizers staan de 2e op de stoep, de organisatie waarvan we de spullen huren de dag erna. Wij gaan 2 dagen in een hotel slapen hier in de buurt en eten nog 1x Sweet Creek Farm en gaan nog een keer een pizza halen als we in het hotel zitten. Besloten door de kindjes. Lenn wil op de laatste dag nog 1 keer langs ons huis en dan rijden we naar vliegveld Atlanta bepakt met mondkapjes en antibacteriele spray. Ik weet niet of het in Nederland in het nieuws komt maar het virus verspreid zich als een gekke hier en ze verwachten dat Montgomery de volgende hotspot gaat zijn in aantallen zieken. En wat besluit men hier; bijna alles gaat weer open. Snap jij het? Wij niet. 😏 Wij blijven dus nog even verstandig en vooral weg van mensen.  

Wat de kindjes niet weten....we hebben met onze vrienden afgesproken de avond voor vertrek een afscheidsparade te houden voor iedereen die gaat. Iedereen rijdt langs en heeft een kaartje voor de kindjes. Leesvoer voor in het vliegtuig.

Wij komen 6 juni smorgens rond 7 uur aan en worden met de taxi thuisgebracht waar onze konijntjes op ons zullen wachten en een gevuld huis met lekkere dingen want mama is losgegaan🤣. En op 22 juni starten de kindjes op hun school in Tilburg. Want ja...iets met leerplicht😉. Gelukkig sprongen ze beide een gat in de lucht want ze kunnen hun vriendjes en juffen weer zien. Samen luiden we daar de zomervakantie in en genieten we van het weer thuis zijn.

Tot snel allemaal!!!

PS: Guess who lives in our backyard😉. Mr. Snake! 🤤