Een beetje wennen

De eerste schoolweek zit er hier alweer op. Na een halve dag wennen op school, gingen de kinderen maandag vol enthousiasme naar school toe.

De dag voor het wennen op school werden we helaas opgeschrikt door het lokale nieuws. Op de openbare school hier nog geen 4 mile vandaan was een shooting geweest. Enkel en alleen om een parkeerplekje. Zo zie je maar, je maakt hier geen ruzie. Gelukkig is de dader snel gepakt en zijn er geen lichamelijk gewonden gevallen, maar het brengt je even tot de realiteit hier en de gedachtes moet je ook weer snel loslaten.

Na de halve dag school vrijdag vierden we hun beide verjaardagen met onze vrienden hier. We hebben in korte tijd een hele leuke en fijne groep mensen om ons heen verzamelt. Waarbij het hier gebruikelijk is om iets mee te nemen aan eten of drinken, zeiden wij dat we er een Nederlands tintje aan zouden geven. Wij zorgen voor de volle buiken. Het was super gezellig, ze bleven lekker lang hangen en de kindjes hebben zich op en top vermaakt en zijn enorm verwend. (het is 8m3 wat we mee mogen nemen terug naar NL😓 en ik maak mij daar nu al zorgen om)
We hadden Lenn en Sophie al uitgelegd dat het hier niet netjes is om de kadootjes uit te pakken in hun bijzijn. Lenn zegt vervolgens...maar we zouden het toch op zijn Nederlands vieren? Dan horen we ze wel uit te pakken. De wijsneus. S'avonds laat en de rest van het weekend hebben we geen kind meer aan ze gehad.

Maandag dus de eerste officiele dag. Sophie was ook jarig dus ging meteen trakteren.

Toen ik ze ophaalde was Lenn stil en zei: ik wil even niet praten mama. Sophie was ook mak. S'avonds gingen we heerlijk uit eten bij Mcdonalds (dat was sarcastisch bedoeld) want Sophie mocht het avondeten kiezen. Na het etentje kwam thuis toch 'the monkey out of the sleeve' waarom ze zo kortaf en opvliegerig was. De eerste waterlanders. De taal is niet te begrijpen, de juf is streng, ze snapt het niet, nu kan ze niet de slimmert zijn in de klas, het eten in de kantine is vies, en ga zo maar door. Na lang praten viel ze uiteindelijk rustig in slaap. En nu maar hopen dat ik haar de auto nog uitkrijg de dag erna. Want, hier loop je ze de klas niet in, hier sta je in de 'kiss and ride'.

Stennis schoppen bij de auto betekent vreselijk voor schut staan want iedereen staat op je te wachten. Maar...dappere dodo stapte uit zonder gemopper en zei met enige kiespijn: tot vanmiddag mama. Ik denk dat het ook helpt dat stuiterballetje Lenn enorm enthousiast is over "zijn" school. Hij geniet op en top. Alleen die lunch.....
Dag 2 vind ik het tijd om mijn 2e troef in te zetten hier want Sophie heeft het nodig. Ik weet namelijk waar ze hier drop en hagelslag verkopen😁. Kortom, dit heb ik gekocht samen met mijn kleine poppedein. Welliswaar 6 dollar per pak maar dan heb je wat🙈.
Ik vroeg bij thuiskomst of ik lunch mee zou geven de dag erna en of ze dan hagelslag op brood willen. Sophie antwoord: da's niet grappig mama. Dat verkopen ze hier niet. 😂. En wat een punten heb ik gescoord bij ze. 👍 Mijn tripje naar de pas geopende Aldi heeft ons ook veel bekende producten opgeleverd dus ik heb de blitz gemaakt.

Vanaf nu krijgen ze dus vanuit thuis eten mee. Niet alleen omdat ze het niet zo lekker vinden want daar zijn we heel makkelijk in, je eet wat de pot schaft. Het gaat ons vooral om het "gezonde" menu. En nee, ook niet elke dag hagelslag dus😉. Hier noemt men "homemade" gezond, ook met bakken suiker erin. Als ochtend snack eten ze hier geen fruit zegt Sophie boos tegen ons. Ze eten popcorn, koekjes of chocopasta met dipstokjes. Jammer de bammer voor ze. Fruit in de ochtend blijft gehandhaafd. Voor de lunch stond deze week o.a. pizza, hamburgers en macaroni met kaas op het menu. Zelfgemaakt he dus gezond 😉

Wij willen niet dat we de kinderen naar NL moeten rollen straks dus ik pak mijn hobby verder op. Bakken en kokkerellen. Echt gezond dan welliswaar. :)

We hebben vrijdag Lenn zijn verjaardag nog gevierd op school en ook ik heb verzaakt voor deze ene keer. Hij heeft cupcakjes getrakteerd. Trots dat hij was. In Nederland mogen ze geen ongezonde traktatie doen dus Sophie popcorn en Lenn cakejes.

En na veel oefenen, tranen verwerking, bikkelen en bibberen is het voor beide kanjers een geslaagde week geweest. Hun eerste cijfers stromen binnen en beide halen ze een dikke A!

In de avond gingen we lekker een weekendje weg. Dit keer naar Lake Martin om daar in een cabin te verblijven. Hoewel de cabin niet bepaald schoon was (voor deze poetsmiep geen probleem want de schoonmaakspullen gaan altijd mee), het uitzicht....zucht.

We hebben vrienden over gehad, buiten gegeten met prachtig uitzicht, een kano gehuurd en genoten! En toch, we reden terug naar Montgomery...en ik besefte mij; dit voelt als thuis. Blij om weer thuis te zijn.

Remco begint al flink druk te worden met studeren. Hij weet meer van de Amerikaanse geschiedenis dan ik in 3 jaar tijd geleerd heb. Hij heeft al wat papers afgerond en bikkelt zich door soms taaie boeken heen. Ik ben een ware studiebol getrouwd.

foto: wat voor student is remco🤔

En ik? Ik heb het niet normaal druk. Meerdere informatie avonden van school waarbij er bakken met info over je heen gestort worden, IFOP dagen (kennis maken met de partners van andere internationals en amerikanen en tevens veel informatie over Amerika gekregen), een meeting en aansluitende lunch voor Remco zijn opleiding waarbij ik "mijn rol" geleerd heb,

de kindjes helpen met hun Amerikaanse huiswerk en Nederlandse huiswerk (want die lessen geef ik ze) en ga zo maar door. En dan ga ik niet eens naar alles heen.

Deze week volgt er meer rust voor mij en Kate want ons kleinste popje krijgt haar inentingen en we hebben behoefte aan pyamadagjes.
Ik ga deze weken wat meer de huismus spelen want ik besefte mij van de week dat ik eigenlijk geen "normaal" zwangerschaps- en bevallingsverlof gehad heb met mijn kleine droppie en heerlijke kroelkip🤗.

Dus tijd voor bakken, kokkerellen, knuffelen, dutjes doen, nog meer knuffelen en relaxen.

Tot snel weer!