Ook dit is Alabama

Zoals jullie weten zijn er weer een paar geweldige weken voorbij. Halloween gevierd, feestjes en etentjes gehad, uitjes. Maar voordat ik daar een verhaaltje over ga schrijven wil ik jullie vandaag eens meenemen naar een andere kijk op dit geweldige land. Een land waar wij heerlijk wonen maar helaas niet zorgeloos.

De dag voordat school begon was er op een school hier op steenworp afstand een schietpartij. Je zit best even in je rats als je weet dat je je meest dierbaarste wezentjes de dag erna naar school moet brengen. Het was even een flinke schrik maar je brengt ze in het vertrouwen dat je de beste en meest veilige school gekozen hebt voor ze.

Een paar weken geleden werden we overladen met Amber alerts. Een 3 jarig meisje ontvoert. Overal foto's van dit prachtmensje. Haar mooie glimlach en stralende oogjes. Overal te zien. De daders werden binnen een dag of 3 opgepakt. Het meisje enkele dagen later gevonden maar helaas niet meer in leven.

Een week geleden...een 19 jarig meisje uit Auburn. Nog steeds vermist. Het raakt je. Waar zou ze zijn? Auburn is nog even rijden maar toch houd het je bezig als je overal foto's voorbij ziet komen.

En dan.....in onze eigen buurt app. Ik heb het dan over onze welvaren buurt waar wij wonen en alles binnen 10 minuten rij afstand.
Meerdere pogingen tot ontvoering of tekenen daarvan (auto's zien rondrijden, banden lek gestoken) bij de supermarkten waar ik wekelijks mijn boodschappen haal met mijn kindje(s). Publix, Wallmart. Grote winkels. Veel mensen. De beste en meest veilige winkels hier in de buurt. Ik vermijd andere winkels om zo veilig mogelijk te zijn. Het komt binnen. Het raakt mij.

Ik kies voorlopig even voor een gezinsuitje boodschappen doen met manlief aan mijn zijde. Ik weet het, hoe groot is de kans dat zoiets ons overkomt? Maar toch. Het moet even een plekje krijgen.

Voor het eerst kan ik zeggen...ik mis Nederland en de veiligheid die ik daar voel.