De voorbereidingen

Het is nu bijna 1 jaar geleden dat wij het bericht kregen dat we als gezin naar Amerika gaan. Toen nog een 'ver van ons bed show' maar inmiddels zitten we er erg dicht tegenaan. Zo zie je maar hoe snel een jaar voorbij vliegt.

Wij wisten dat we veel moesten regelen, maar dat er meerdere a4tjes nodig zouden zijn om onze checklist te maken, dat hadden we niet gedacht.
De start werd gemaakt door een fijne meeting met het Dienstencentrum Internationale Ondersteuning Defensie (DCIOD). Duidelijke uitleg met wat ons te wachten staat. Vol goede moed maakten we daarna onze draft checklist. Al gaandeweg kwam er steeds meer bij. Dingetje afgerond, volgend dingetje kwam erbij. Ik volgde intussen 2 workshops om mijzelf voor te bereiden op dit avontuur als 'vrouw van'. Geloof het of niet maar zo wordt daar echt over gesproken. De eerste workshop ging over de cycle of change en alle veranderingen en nodige emoties die erbij komen kijken. (Wennen, soms verdrietige kindjes opvangen, gave dingen die je mee gaat maken, etc.) En de 2e ging over mijzelf. Wat ga ik daar doen? Wat wil ik bereikt hebben na 1 jaar? Aangevuld met een grondig drijfveren gesprek. Grappig om eens aan de andere kant van de tafel te zitten. Conclusie; ik wil genieten van een vol jaar puur met het gezin bezig zijn, mooie uitstapjes en herinneringen met ze maken, alle feestdagen zwaar op zijn amerikaans vieren, en bezig zijn met twee hobbies; sporten en (gezond) koken.

Omdat een kindje krijgen en emigreren nogal veel is, en de toen zwangere ik dat te heftig vond, besloot ik mij volop bezig te houden met ons 3e wondertje en Lenn en Sophie. Remco stortte zich daarnaast ook op de vele documenten die we moesten aanleveren en alles wat er geregeld moest worden voor ons USA avontuur. Dit was beter te doen voor beide.

Inmiddels zijn wij een pracht kindje rijker, hebben we alle documenten aangeleverd, de verhuizers hebben onze spullen opgehaald, de skoda is verkocht, onze visa's zijn binnen, de tickets zijn geboekt, het huis en auto wacht op ons in the States en de school staat klaar om onze oudsten op te vangen na de zomervakantie van 7 weken. Klaar om te gaan voor Remco (26 mei) en straks ook voor mij en de kindjes (21 juni).

We zijn de afscheidsbezoekjes en feestjes begonnen en het dringt steeds meer tot ons door. Het voelt nog alsof we dromen, we leven in een soort roes, maar eenmaal daar zal de realiteit wel tot ons doordringen. De oudste kindjes hebben af en toe al een waterval aan tranen gehad omdat ze nu toch wel beseffen wat er te gebeuren staat. Gelukkig hebben ze er ook heel veel zin in. Sophie kijkt uit naar het huis en de auto met televisie:) en Lenn dat mama elke dag thuis is. ❤
En Kate is de rust zelve. Ondanks onze onrust en drukte blijft zij rustig en relaxt. Ik probeer zoveel mogelijk te genieten van het "pas bevallen" zijn maar het is aanpoten. Aanpoten met 2 grote kindjes die net zoveel aandacht vragen en vooral verdienen, maar ook omdat er stiekem toch nog veel geregeld moet worden in de afrondende fase. Inmiddels ben ik in de modus "ach, het is daar ook te koop ". Dat geeft wat meer rust. Ik weet niet of Remco dat straks ook vindt na alle uitgaven haha.

We kijken ernaar uit om het avontuur te starten en richting schiphol te rijden. Eerst zwaaien we Remco uit en 4 weken later staat de taxi weer bij ons op de stoep om ons op te halen. Daarna zijn we weer samen als gezin en gaan we verder met alle bijzondere US ervaringen.

Remco mag gelijk van start met de studie en ik zal dan nog een aantal weken leuke dingen ondernemen met de kindjes. Dit keer geen lijstjes met 'to do's' op mijn werk maar met dingen die we gezien willen hebben in de States. :) en geloof mij...ik kan goed lijstjes maken! Hij is al aardig gevuld. We zullen onze tripjes met jullie delen.

Lieve allemaal, mochten we jullie niet meer zien voor ons vertrek, tot over een jaar!